EKİP: Ersan BAŞAR, Raif KANDEMİR, Yenal EGE, Yıldırım SEÇMEN, Aynur ALTUN, Ali Kemal KEPENEK, Okyar ALAT, Polat DEDE

ROTA: Büyük Buzul’ dan Güney Klasik

Her zamanki gibi kolda toplanmıştık. Zirvelerin en sıkılarını hep burada yaparız. Plan Kış Kaçkar, yılın ilk güneşini zirvede karşılamak. Tam anlamıyla kolda zirveyi yapıyoruz. Çıkışta herkes zirve sarhoşluğunun verdiği mutlu bir tebessümle koldan ayrılıyor. Kaçkar’ a gitmemize iki gün kala hastalanıyorum. Ersan (Başar) hocayla telefon bağlantısı kuruyorum, o da hasta evde yatıyormuş. İyi bir başlangıç yapamadık. Ekibin geri kalanı Zigana’da yeni çocuklara Gelişim Kış Eğitimi veriyor.

28 Aralık sabahı saat 07:30 da kolda son hazırlıkları yapıyoruz. Hazırlıklar bitince son slaytımızı çekiyor, bütün heyecanımızı da sırtlanıp sahil yoluna iniyoruz. Artvin otobüsü 10 dakika sonra geliyor. Nergiz bizi uğurlamaya gelmiş. Nergiz’ e sıkıca sarılıp onun sevgisinin de gücüyle otobüse biniyorum. Rize / Pazardayız, daha önce görüştüğümüz Osman bizi karşılıyor. Çantaları minibüs’ e yükleyip son eksikleri almaya gidiyoruz. İşimiz bitti, artık minibüsteyiz. Sıcak pidelerimizin yanında peynir ve domates yiyerek yol alıyoruz. Bir süre sonra araba keyfimiz sona eriyor ve bundan sonrasını ayaklarımıza bırakıyoruz. Kardelen pansiyona vardığımızda Uğur’ un verdiği çayı da içip 14:45 de Aşağı Kavron’ a ulaşmak üzere hareket ediyoruz. Her zamanki gibi aynı şarkıyı mırıldanarak yol alıyoruz; yine düştük yollara yollara…

Tempomuz iyi 19:00 da Aşağı Kavron’ a varıyoruz. Her zaman kaldığımız evi açarak içeri giriyoruz. Şömineyi yakıp bir şeyler yiyoruz. Fakat şömine keyfimiz kısa sürüyor, rüzgarın şiddetiyle bütün duman evin içine doluyor. Keyfimiz kaçıyor, hepimiz ağlıyoruz.Şömineye çözüm bulup yatma pozisyonu alıyoruz. Yıldırım, Polat ve ben yerde yatıyoruz, Okyar ise divanda yatıyor. Ekibin geri kalanı da yan odada. Rüzgar çok şiddetli esiyor, çatı sanki üstümüze yıkılacak gibi. Artık gözlerim kapanıyor, derken üstüme bir kütle düşüyor. Okyar’la birlikte bağırmaya başlıyoruz. Korktuğum başıma geldi, derin derin nefes alıyorum, Okyar üstümde şoktayız ikimizde gülmeye başlıyoruz. Okyar rüyasında üstünde fare dolaştığını görmüş ve aşağı atmış kendini, çok gülüyoruz çok.

Sabah kalkıp son hazırlıkları yapıyoruz ve saat 05:00 de hareket ediyoruz. Bugün, 29 Aralık sabahı tempomuz çok iyi, sırayla 15′ er dakika iz açarak yol alıyoruz. Ve o muhteşem Kaçkar büyük ve küçük buzuluyla karşımızda. Hiçbir güzelliğini esirgemeden bizi kendine aşık ediyor. Kaçkar’ın güzelliği karşısında büyüleniyoruz. Her zaman buraya yakın hissettim ken dimi, hep aramızda gizli bir şeyler oldu ama kışın çok daha güzelsin, çok daha heyecan vericisin izin verirsen zirvende seninle fotoğraf çekilmek isterim. 8 saat sonunda Öküz yatağına varıyoruz ve zaman kaybetmeden kampı kuracağımız yerdeki karları ezip çadırları kuruyoruz. Sağlam kar duvarlarını da yaptıktan sonra çadırlarımıza çekilip çaylarımızı yudumlayarak Kaçkar’ ı izliyoruz.

Yılın son günlerini yaşıyoruz. Bugün 30 Aralık. Sabah saat 07:00 da yola çıkıyoruz. Buzul’ un dibinde kramponları takıp yola devam ediyoruz. 3500 m. yarığını da emniyetli geçtikten sonra geçide ulaşıyoruz. Planladığımız gibi bu gece burada kalıp yarın zirve denemesi yapacağız. Herşey çok iyi gidiyor. Yorucu çadır yerini hazırlayıp çadırlarımıza doluşuyoruz. İki çadır çıkardık ve 4′ er kişi kalacağız. Yemek yedikten sonra herkes kendi hayal dünyasında uykuya dalıyor. Ve bugün, yılın son gününde 31 Aralık sabahında saat 03:30 da uyanıyoruz. Artık zirveye çok yakınız. 04:30 da çadırdan dışarı atıyoruz kendimizi. Hava çok soğuk, gece karanlığında yol alıyoruz. Geçitten güneye vardığımızda o ürkütücü çığ parkuru karşımızdaydı. Mesafeli geçiş yaptıktan sonra herkes derin bir nefes aldı. Güney klasik rotasında yola devam ettik, son bin yılın güneşi içimizi ısıtmaya başladı. Zirve sırtına vardığımızda deli gibi rüzgar esiyordu.Soğuktan zirve defterine ne yazdığımı hatırlamıyorum bile. K. T. Ü. bayrağıyla fotoğraf çekildikten sonra bu güzelliğe doyamadan geri dönüş için yola koyulduk. Çığ parkurunu daha hızlı ve mesafeli geçerek geçide vardık. Çadırları sökerek Öküz yatağına vardığımızda saat 12:00 di. Yıldırımın yaptığı makarnayı yiyip, o güzel çayı keyifle içtikten sonra Aşağı Kavron’ a doğru yola koyulduk. Kar şaşırtıcı derecede sertti.Bu yüzden iyi yol aldık. Yorgunluktan dolayı Yukarı Kavron’da Ali Şahin’ in yayla evinde gecelemek için eve girdik. Kuzineyi yakıp yemek yaptık. Kuzinenin sıcaklığıyla iyice uyku bastırdı. Ama biz ısrarla uyumayıp saat 24:00 ü bekleyecektik. Ama artık dayanılacak gibi değildi. Herkesin gözleri kapanıyordu. Saatimi 23:50 ye kurup uyumak üzere tulumlarımıza gömüldük. Saatimin sesiyle uyandım. 10- 9- 8… ve son diye bağırarak birbirimizi kutladık ve Yıldırımın yaptığı pudingi yedik. Kutladığım en kısa ve en güzel yılbaşı gecesiydi. Dayanamayıp 24:10 da tekrar uykuya daldık.

01 Ocak 2000, önümüzdeki bin yılın ilk gününde sabah erkenden yola çıkıp Kardelen pansiyona ulaştık. Raif (Kandemir) hoca minibüs ayarlamaya uğraşırken biz de kaplıcada yapacağımız hayalin içindeydik. Fakat Raif hoca’ nın baskısıyla 10 dakika sürdü bu keyif ve faaliyetlerimizin en sıkısını yaptığımız düşüncesiyle mutlu bir şekilde birbirimizi kucaklayarak ayrıldık.

Yazan: Ali Kemal KEPENEK

The post Kış Kaçkar Tırmanışı appeared first on KTÜDAKS.

Kaçkar Dağları Türkiye’nin kuzeydoğu ucunda Rize, Artvin ve Erzurum illeri sınırları içerisinde, en yüksek doruğu 3937 metreye ulaşan zirveleriyle adeta bir dağcılık ve doğa sporları cenneti…

Ne zaman Kaçkar’lara tırmanışa gitsem kamp alanı öküz çayırında o heybetli kütlesi ile Kaçkar Dağını seyrederken gözüm hep bu rotaya kayardı ve kim bilir kaç kere kamp alanında oturup yaslandığım kayadan gözüm ile tırmanmıştım bu rotayı. Kamp alanından rota üzerindeki bütün parkurları görebiliyor, tırmanış hattını çizebiliyordum ve Kaçkarlara bir sonraki tırmanışımı hep bu rotadan hayal ediyordum.
Kışı geride bırakırken Rize’de ki dostlarımızdan Yalçın ŞAHİN’den Kaçkarların giriş kapısı olan Ayder’in yukarı yaylarından Kavrun Yaylası’nın yolunun açıldığı bilgisini de alınca hemen büyük bir heyecanla tırmanış planlarını yapmaya başladım ve yıllardır kurduğum hayalimin peşine düştüm.

Küçük Buzul rotası 3937 metre yüksekliği ile Türkiyen’nin 4. Yüksek doruğu olan Kaçkar dağının teknik rotalarından biridir…

Rota belliydi, Türkiye’nin 4. Yüksek doruğu olan 3937 metre yüksekliği ile Kaçkar dağının en teknik rotası olan Küçük Buzul Rotası’ndan tırmanacaktık. Küçük Buzul rotası gerek eğimi ile gerekse de bu mevsimde rotanın büyük bir kısmının mix (kar-buz-kaya) tırmanış parkurları içermesi ile dağın en teknik bölümünü oluşturuyordu.

Yukarı Kavrun’da yayla evlerinde konaklama imkanı sunan pansiyonlar da doğa severlerin hizmetinde…

ŞAHİN Pansiyonda geçirdiğimiz güzel bir gecenin ardından dağda olmanın huzuruyla ertesi güne dinç bir şekilde uyandık ve Kavrun yaylasını ortasından bölen, dağlardan eriyip toplanan suların coşturduğu derenin kenarında yaptığımız kahvaltıdan sonra son hazırlıklarımızı yaparak 15 Haziran sabahı saat 09:00 civarında çantalarımızı sırtlanarak tırmanışımıza başladık.

Son hazırlıklarını tamamlayan ekibimiz Yukarı Kavrun yaylasından ayrılırken…

Kaçkar’ların muhteşem doğasında güzel havada başlanan tırmanışta ekibin ilk hedefi 2900 metredeki öküz çayırı..

Güzel bir havada başladığımız tırmanışta yaklaşık 3,5 saatlik yürüyüşün ardından Kaçkar dağının kuzey rotalarının ortak kamp alanı olan Öküz Çayırına yeni başlayan yağmurla birlikte vardık. Daha fazla ıslanmadan hızlıca kampımızı kurarak ertesi gün gerçekleştireceğimiz tırmanışın son hazırlıklarını tamamladık ve günü dinlenerek geçirdik.

Kaçkar Dağlarının kuzey rotalarının ortak kamp alanı olan Öküz çayırı sunduğu Kaçkar manzarası ile bizleri tekrar büyülüyor…

Mevsim sonu olmasından ötürü gerek buzul çatlaklarından korunmak gerekse de taş düşme riskini en aza indirmek için tırmanışımıza günün erken saatlerinde başlamayı planladık ve 16 Haziran Cumartesi sabahı sabah 04:00’da uyanarak yaptığımız kahvaltının ardından teknik malzemelerimizi kuşanarak 04:30’da daha gün ağarmamışken tırmanışımıza başladık.

Küçük Buzul Rotasının kampa alanından görünüşü…

Yaklaşık bir buçuk saatlik yürüyüşün ardından asıl rotamızın girişi olan Küçük buzulun altına varmıştık ve artık bundan sonra yer yer 60 dereceyi bulacak olan yaklaşık 1100 metrelik oldukça teknik kar,buz ve kayadan oluşan karışık tırmanış parkuru bizi bekliyordu. Son hazırlıklarımızı da tamamlayarak olası bir düşmede ekip güvenliğimizi arttırmak amacı ile ip birliğine de girerek 06:30 civarında teknik tırmanışımıza başladık.

Ekip Küçük Buzulun girişinde ip birliğinde yükselirken…

Hızlıca tırmandığımız yaklaşık 300 metrelik Küçük Buzul kütlesinin ardından kar-buz- kaya setlerinden oluşan tırmanış parkuruna girmiştik, artık elimizde kazmamız ayağımızda kramponlarımız ile birlikte oldukça dik bir eğimde tırmanışımızı sürdürüyorduk. Yükseldikçe fark ediyorduk ki rota oldukça farklı etaplar içeriyordu, yer yer kaya setlerini aşmak için ayağımızda kramponlarla tırmanmak zorunda kalıyor yer yer de karların erimesiyle oluşan su kanallarındaki küçük şelalerden geçiyorduk.

Buzulun çıkışına yaklaşırken artan eğimle birlikte su-buz kanallarından geçerken…

Buzulun çıkışında 3300 metrede henüz tamamıyla açılmamış olan ana çatlak geçilirken…

Küçül Buzulun ardından rota üzerindeki kaya setlerini aşmak için kramponlarımızla kar-buz ve kaya kulvarlarını geçmek zorunda kalıyorduk..

İrtifa aldıkça dönüp arkamız baktığımızda eğimin de etkisiyle boşluk hissi iyice kendini göstermeye başlıyordu ve tırmanışımıza arkamızda bıraktığımız Kaçkarların müthiş manzarası ile devam ediyorduk.

Rota üzerinde yükselip parkuru yarıladığımızda 3600 metrelerde boşluk hissi iyice kendini göstermeye başlıyordu…

Yaklaşık 7 saatlik tırmanışın ardından havanın bozarak sisle kapanması bizi biraz tedirgin etse de 3800 metrede kuzey klasik sırt rotasına bağlanarak parkurun zor bölümünü geride bırakıyorduk. Tırmanışımızı kağıt üzerinde planlarken Küçük buzul rotasından çıkıp kuzey klasik hattan inişimizi planlıyorduk fakat 3800 metrede klasik hattına bağlandığımızda arka tarafta klasik rotadaki karların henüz erimediğini gördük.

3800 metrede kulvardan çıkıp kuzey klasik rotaya bağlanıldığında bizleri mevsim sonu olmasına rağmen hala erimeyen kar kulvarları bekliyordu…

Zirveye giden son etapta yumuşak ve oldukça batan kar kulvarı tırmanışın son metrelerinin oldukça yorucu geçmesine sebep oluyordu…

Yoğun ve mevsim sonu olması nedeniyle bozulan kar yapısının oldukça fazla çığ riski içermesinden ötürü dönüş rotamızı Büyük Buzuldan inerek gerçekleştirmeye karar verdik. Havanın gittikçe bozuyor olması ve tırmanışın beklediğimizden uzun sürmesi kalan zaman açısından bizi biraz tedirgin etse de artık önümüzde oldukça kolay 200 metrelik zirve hattı bizi bekliyordu. 20 dakikalık tırmanışın ardından artık saat 14:00’da 3937 metrelik Kaçkar Dağı’nın zirvedeydik ve oldukça zorlu bir tırmanışı geride bırakmanın başarısıyla tüm ekip olarak birbirimizi kutluyorduk.

 

10 saatlik tırmanışın ardından ekip olarak bulutların üzerinde,3937 metrelik Kaçkar dağının zirvesindeyiz…

Sezonun ilk tırmanışı olması sebebiyle zirvede ilk işimiz bütün bir kışı geride bırakan Türk bayrağımızı yenisiyle değiştirmek oldu, bir yandan da zirve defterine faaliyetin notları düşülüyordu…

Zirve defterini incelediğimizde yaptığımız tırmanışın 2012 yılının ilk tırmanışı olduğunu görüyoruz ve ardından yanımızda getirdiğimiz Zirve bayrağı ile bütün bir kışı geride bırakan yıpranmış Türk bayrağımızı yenisi ile değiştiriyoruz. Zirvede geçirdiğimiz yarım saatte güzelce dinlenip bir şeyler atıştırdıktan sonra fotoğraflarımızı çekilerek daha da geçe kalmadan güneye,Büyük Buzul rotasına doğru inişe geçiyoruz.

Dönüşe geçmeden önce zirve bayrağı ve kulübümüz Karadeniz Teknik Üniversitesi Dağcılık Ve Kış Sporları Kulübünün ( KTÜDAKS) bayrakları ile hatıra fotoğraflarımızı çekiliyorduk…

Haziran ayı olmasına rağmen dağda hala tehlikeli derecede kar bulunması bizleri oldukça şaşırtıyor, ve arkamızda bıraktığımız tırmanışın yorgunluğuna rağmen dikkatli bir biçimde bir türlü açmayan havada sisler içinde çığ parkurlarından geçerek saat 17:50’de Büyük Buzul’un Kapı geçidine varıyoruz.

Zirveden dönüşümüzü dağın güney yüzüne yönelerek büyük buzul rotasından yapmayı planladık…

Dönüş yolunda bir türlü açılmayan havada dağın güney yüzünde sisler içerisinde labirenti andıran kar kulvarlarında inişimize devam ediyorduk…

Haziran ayı olmasına rağmen dağdaki kar yapısı ve kalınlığı çığ parkurları açısından risk oluşturarak inişimizi yavaşlatıyordu…

Havanın bir türlü düzelmeyişi ile dönüş yolunda buzul inişinde karanlığa kalma ihtimalleri üzerine bir durum değerlendirmesi yapıyoruz ve 3600 metrede bivaklamaktansa tüm riskleri göze alarak dikkatli bir biçimde inişe geçmeye karar veriyoruz. Yaklaşık 1 saatlik bir buzul inişinin ardından karanlığın çökmesi ile birlikte buzuldan çıkıyoruz, heybetli kütlesi ile Kaçkar dağını arkamıza alarak alacakaranlıkta gerçekleştirdiğimiz 1 saatlik yürüyüşle 15 saatlik zorlu bir tırmanışın ardından tekrar kamp alanımıza varıyoruz. Kamp alanında bizi üniversite kulübümüz KTÜDAKS’ın eski mezunlarından oluşan oldukça kalabalık bir grup karşılıyor ve hep birlikte akşam yemeklerimizi yiyoruz.
Başarılı bir tırmanışı geride bırakmanın gururuyla çadırlarımıza çekilip uyku tulumlarımıza giriyoruz ve tüm yorgunluğumuza rağmen yüzlerimizde bir tebessümle çok zaman geçmeden hepimiz uykuya dalıyoruz…

Kaçkar Dağlarına başarılı bir tırmanışın ardından yeni planlar ile veda ederken, oda bizleri muhteşem manzarası ile uğurluyordu…

14.06.2012

Hüseyin ADANUR

The post Kaçkar Dağı Küçük Buzul Rotası – 14.06.2012 appeared first on KTÜDAKS.

Not: Mezunlarımızdan Samet Yazıcı’ya tırmanışa olan katkılarından dolayı teşekkür ederiz.

The post Kaçkar Dağı Zirve Tırmanışı 2016 appeared first on KTÜDAKS.

Bu faaliyetin gerçekleşeceğini hiç ummazdım aslında. KTÜDAKS mezunlarının hala bu kadar aktif olması ve bizleri unutmaması beni alpinizmin başladığı yere götürüyordu. Faaliyeti her sene bizi Aladağlarda yalnız bırakmayan Bülent KOÇER’ den duymuştum. Bu nedenle bu raporda ona ve ekibe teşekkür etmek zorunda hissediyorum. Kulübümüzün önemli mezunlarından Emre YAŞAR, Arkın BALABAN ve Gülay BAYRAMOĞLU tırmanış ekibini oluşturuyordu. Benimle beraber 4 kişilik bir ekip ile mont-blanc klasik rotadan zirve deneyecektik.

Faaliyet benim için 9 Eylül Cuma gecesi 23:00 da Ankara Otogardan başladı. Sabah Sabiha Gökçen Havalimanında ekip ile buluştum ve beni çok sıcak karşıladılar. Sırt çantamı bavul olarak verebilmem için havalimanında çantayı sardırdım. Aksi halde kazma ve baton diğer çantalara zarar verebilirdi.15 dk rötarlı Cenevre uçağı saat 12:05 te havalandı. Üç buçuk saatlik alp dağları manzaralı güzel bir uçuş sonunda 15:30’da cenevre’ye iniş yaptık.

10.09.2016

Cenevre 29 derecelik güneşli havası ve düzenli şehir dokusuyla bizi karşıladı. Chamonix, Fransa sınırında yer almakta ancak bölge İsviçre ve İtalya tarafından da çevreleniyor. Cenevre, Chamonix bölgesine en yakın havalimanı konumunda olduğundan dağcıların ortak güzergahı olarak bu havalimanının kullanıldığını söyleyebiliriz Tercihen Lyon ve Milano daki havalimanları da kullanılabilir. Havalimanından Chamonix’e giden OIBUS shuttle otobüslerden bilet aldık.(21€) Bir buçuk saat sonunda C

hamonix’e vardık. Burası emlak acentalarının bulunduğu dağ evi kiralama merkezleri ile doluydu. Bölgede bulunan apartmanlardan bir tanesini önceden rezerve etmiştik.(Les Jardins du Mont-Blanc 354 me Joseph Vallet) 4-5 kişilik bu şirin apartlar dağcılar için mükemmel bir adres.Eve giriş yaptıktan sonra akşam matriks hazırladık ve alışverişler yaptık.

11.09.2016

Sabah 07:00 da kalktık. Buradaki malzemelerle menemen yaptım. Hiç fena olmadı.08:00 da otelden çıktık ve teleferik duraklarından birisi olan Aiquılle du midi durağına gittik. Chamonix’in merkezinden tüm heybetiyle yükselen Aiguille Du Midi zirvesi belki de Alpler’in en güzel görüntü veren dağı. Ucu iğneli bir piramidi andıran bu ihtişamlı dağın zirvesine ulaşmak bir hayli kolay. Ancak bu kolaylığın dağcılıkla pek ilgisi yok. Aiguille Du Midi’ye çıkmak için kas gücü veya özel teknik malzemelere sahip olmak gerekmiyor. Chamonix’in merkezinden kalkan teleferik, yolcularını sadece bir istasyon değiştirerek yaklaşık 20 dakikada 3.840 metredeki zirveye ulaştırıyor. Yukarı çıkışta, nefis buzul oluşumları ve Chamonix Vadisi tüm görkemiyle gözler önüne seriliyor Buradan 5 gün boyunca bölgedeki her teleferik seferini kullanabilme imkanı olan multipass biletinden aldık. ( 116 € ödemek biraz acı oldu açıkçası. Bu arada 24 saat önceden online rezervasyon yaptıran misafirler aynı bileti 113€ ya satın alabiliyolardı)

09:00 da teleferik hareket etti.1036 m den önce ara istasyon olan Plan de Aiquılle istasyonuna (2317m) geldik. Buradan teleferik değiştirip 3842m yükseklikteki Aiquılle du Midi bölgesine ulaştık. Kayanın tepesine konuçlandırılmış bu tesiste birçok imkan var.(9:50)

Panoramik Monc Blac Teleferik seferi ( Multipass’a dahil değil)
Discover summıt müzesi ile bilge dağcılık tarihi ve rotaları mükemmel bir şekilde anlatılmış.
Müzede bölgede kullanılan ilk dağcılık malzemelerini görmek mümkün. Ayrıca ‘’aid climbing’’ dediğimiz yani emniyet alarak tırmanma olarak bilinen ( genelde emniyet malzemeleri kullanımı içeren ; takoz , stopper , sikke ) tırmanış biçiminin ilk bu dağda gerçekleştiğini ve buna gerçekleştirenin Gaston Rebuffat ve partneri Maurice Baquet olduğunu öğrenmek mümkün ( 13 nisan 1956 – )
Solo alpinist tırmanıcılarının bu bölgede Droites kuzey duvarını ( 1200 metre buz olan ) en hızlı tırmanma rekorlarını görmekte mümkün .Bu küçük ama mükemmel gezinin ardından teras bölgelerine çıkarak buradan rahatça görülen zirveleri ve rotaları inceledik.
Mont-Blac 4810m olan planımız için yüzlerce rota olduğunu ancak arasından en çok 3 tanesinin kullanıldığını öğrendik . The normal Route ( bu the gouter  un ) klasik rota
Tete rose ve Gouter den geçen genelde dağcıların gouter dağ evinde konaklayarak yaptığı ve bizim de rotamız olan rota.

Bulunduğumuz Aiquille du Mudi teleferik bölgesinden başlayarak Tacul zirvesinin sağ tarafındaki yamaçdan çıkan ve cosmiques hut dağ evinin bulunduğu rota.Bazı dağcılar bu rotayı kullanarak ‘’ Mont Blanc du Tacul ‘’ 4248m zirveyide yapıyolar .
The Grands Mulets rotası Grands Mulets dağ evi bulunmaktadır.Bu rota keşfi ve bölgedeki imkanlar insanı heycanlandırmaya yetiyor.
Saat 11.00 da Otygen odasına girdik. Bu oda bize dağ hakkında coğrafi bilgiler verdi. Aiquille du Midi oksijen oranı % 45 Mont Blac zirvesinin oksijen oranı % 60 olduğunu ve bu oranın everestte % 30 a kadar düştüğünü öğrendik. Yine bu odada misafirler ücretsiz bir şekilde kalp atışlarını ve vücuttaki oksijen oranlarını ölçtürebilmekteydi.

Vücut oksijen oran endeksine göre ;
+%85 çok iyi
%85 – 75 iyi
-%75 kötü\ düşük
Ölçüm sonucunda %77 oranında oksijen seviyem olduğunu gördük J

Saat 12:00 da 3842 m de terasta manzaraya karşı getirdiğimiz sandviçleri yedik .
Bu bölgede tüm günü geçirip aklimatize olmayı hedefledik ve 12.30 – 13.15 arası 45 dk antreman yaptık. Sürekli merdiven çıktık ve kardiyo yaptık. Sonrasında açma germe ile 1 saat dinlendik.
Bu arada burada 2013 yılında yapılmış olan ‘’step into the world ‘’ adlı bir etkinlik vardı.3842m lik bir uçurumun üstünde bir cam odada uçurumun üzerinde durarak boşluk hissi yaşatılmak istenmiş ancak ekstra ücret olduğu için ve çok fazla kuyruk olduğu için bu etkinliği yapamadık.

14:00 da ana istasyona dönmek için teleferiğe bindik.
14:20 bölgede ultra trail koşuları için oluşturulmuş patikalar bulunuyordu. Yapı olarak kaçkar eteklerini andıran bu bölgede 2 saat yürüyüş yaptık.
15:00 da bölgede bulunan bir göle ayaklarımızı sokarak mola verdik.
2317 m Plan du aiquılle
16.00 da Chamanixe hareket
16.30 -18.00 Chamonıx de zirve için alışveriş yaptık otele dündük.
19:00 yemek yedik. Çantaları hazırladık. Yarın erkenden çıkıp 2 gün dönmeyeceğiz. İhtiyacımız olan herşeyi almalıyız.
22.30 yat saati

12.09.2016

06:00 kahvaltı
07:00 de kaldığımız aparttan ayrıldık. Chamarut centre durağına vardığımızda 07.15 ti. 01 nolu chamonıx bus burada kalan misafirler için ücretsizdi. Ancak 07.10 olan ilk otobüsü kaçırdık .07.38 de otobüse bindik. Bellieve kasabasına gideceğiz ve orada teleferik ile tramvay du Mont Blac durağına çıkacağız.
08:00 da Bellieve teleferik istasyonuna geldik.(Multipass)
08.30 da teleferik bizi yukarıya Tramvay du mont Blanc Gare de Bellieve 1794 m çıkarmış oldu.
Öğrendiğime göre bu tramvay ‘’le fayet’’ şehrinden kalkıyor.İlk tren 9:10 da bu istasyona varıyor. Tramvay bizi son istasyon olan NID D’AIGIE (2380m) kadar çıkarttı. Bu istasyon aynı zamanda yürümeye başlayacağımız yer anlamına geliyor. Tramvaydan zirveye gitmek için farklı ülkelerden gelmiş birçik dağcı bulunuyordu.
09.50 yürüyüşe başladık. Hava sıcaklığı 20 derece gibiydi. Oksijen seviyesi gayet iyiydi. Bölge ve coğrafya yukarı kavrun yaylasını andırıyordu. Treking şeklinde geçen tırmanışta patika yolunu takip etmek yetiyordu. Bu yola anlam etrafta kolayca görülen buzul yapılardı.
11:50 Tete Rose dağ evinin bulunduğu bölgeye geldik( 3187m) 25 dk lilk bir mola verip sandviçlerimizi yedik .
12:15 Tete Rose den ayrılırken kask taktık çünkü artık eğimin çok dik olduğu carsaklı kaya yapısına giriyorduk. Her dönem birçok dağcının üzerine taş veya kaya düşerek hayatını kaybettiği bu bölgeyi gelmeden önce okuduğum faaliyet raporlarından biliyordum. ‘’Run Step ‘’ denilen bir yan geçişinde içinde bulunduğu bölgede dikkatli olunmalı. Sürekli taş düşen bu bölge 35m koşarak geçiliyor. (13:15)

15:15 Kaya yapısının bittiği ve buzulun başladığı yere denk geldik. Burada dağcılar kramponlarını giyebilsinler diye bir baraka yapılmış. Kramponları giydikten sonra buzulda kazma ile tırmanışa geçtik.

16:00 Gouter, 3.817 metre yükseklikte Mont Blanc zirvesinden önceki son kamp alanı. İçinde yatakhane, yemek odaları ve hazır yiyecek bulunabilen bir dağ evi. Genelde Gouter’de yer bulmak çok zor. Bunun için internetten rezervasyon yaptırmak şart. Havanın kötü olmasından, dolayısıyla kişi azlığından kendime zar zor bir yer bulabiliyorum. Gouter dağ evinde bir gün kalmanın bedeli 72 euro; buna yatak ve üç öğün yemek dahil. Yemeklerin lezzetini de işin içine katarsak bu yükseklikte bu fiyat hiç fena değil.

Dağ evine ulaşmamla birlikte Mont Blanc tamamen bulutlarla kaplanıyor ve hafif bir kar yağışı başlıyordu. Ancak buradaki ortam her dağcının bayılacağı cinsten. Çeşitli ülke ve kıtalardan onlarca dağcı bir arada sohbet edip birbirine dağ maceralarını anlatıyor.
buraya geldikten sonra mimariden sonra ilk dikkatimi çeken Goutenin kuralları oldu.
Bot , krampon , kask , baton , kazma girişteki halde dolaplara ve askılara bırakılmak zorunda. Dağ evi tüm misafirlere terlik veriyor.
Cantalarla kafeterya girmek yasak. Kafeterya bölümü 07:00 – 21:30 ve 03:00 – 04:00 saatleri arasında açık ve burada küçük bir oda ocak yakmak isteyen dağcılara tahsis edilmiş. Dileyen misafirler 55 € konaklama ücretine ek olarak 15 € ya kahvaltı 25 € ya akşam yemeği alabiliyorlar.
İçme suyu Chamonix deki gibi muslukta bulunmuyor. 1.5 L su 6 € ya satın alınabiliyor.
18:00 da küçük odada ocak yaktık ve makarna pişirdik.
19:00 da odalara çıkıp yattık. Daha önce gelmediğimiz bir yer olduğu için ve gece kar yağıp izleri kapattığı için 01:00 da çıkmak yerine ekiple beraber çıkmaya karar verdik. 03:00 da kalkmak üzere yattık.

Yürüyüş başlıyor…

13.09.2016

04:00 da kemerleri kramponları kuşandık. İp birliğine girdik. Arkın abi en önde ben ikinci sırada benden sonra Gülay abla ve en sonda artçı emre abi şeklinde ip birliğinde yürümeye başladık.
1,5 saat sert kar üzerinde kafa lambaları ile ekibi takip ettik. 1,5 saat sonunda Dome du Goüter tepesine ulaştık. ( 4304m)
06:00 da Refupe Vallet bivak kulübesinde mola verdik.(4302m) Burası vüyan kesmesi için çok iyi tasarlanmış kulübeye merdivenlerle çıkıp sonra aşağıya iniyorsun.Aynı kar mağarası yaptığımız gibi.
06.20 yürüyüşe devam ettik. Yürüyüs boyunca sert kar veya buzlara maruz kalıyorduk. Eğim oldukça yüksek olduğundan önümüzdeki ekipte  S çizerek tırmanıyordu. Gece olması ve herkesin kafa lambasının açık olması yıldızların yanında güzel bir görüntü oluşturuyordu.
Gün ağarmaya başlıyordu ve heryer güzel hava  nedeniyle kolaylıkla görülebiliyordu. Günün ilk ışığında mont-blanc sırtını tırmanmaya başladık. Yalnızca bir insanın geçebileceği bir kılçıktan yükseliyoruz. Sağ ve sol tarafımız metrelerce aşağıya uzanan yamaçlardan oluşuyor. Bu geçiti kazma krampon eşliğinde sert kar üzerinde geçiyorduk.Bu etapta yürümek insana alpinizimi doruklarına kadar yaşatıyordu.

08:00 iki farklı kılçığın birbirini bağlandığı bölgede 30-40 m lik büyük bir çatlak vardı. Bu ve diğer çatlakların geçilebilmesi için sabit hat kuruldu. Sabit hattan tutunarak ve kazma ile yarıktan karşıya atladık. Ve son kılçığı tırmanmaya geçtik.

09:00 Gouter çıkışından yaklaşık 6 saat sonra Zirveye vardık. 4810m hava güneşli ve açık olmasına rağmen çok şiddetli bir rüzgar vardı. Hava açık olduğundan bulunduğumuz noktadan Alplerin diğer zirveleri görülebiliyordu.  İrtifa etkisini gösteriyordu ve yorgunluk belirtileri başlamıştı. Geri dönmek gözümüzde büyüyordu. O kadar çok eğim tırmandık kı dönerken dizlerimizin ağrıyacağı kesindi. Uzun ve dar kılçıkları temkinli bir şekilde dönmeye başladık. Gouter dağ evine dönüşümüz beklenenden çok daha uzun sürdü. Molalar vererek dinlenme ihtiyacımızı karşılamak zorundaydık. Yaklaşık 3,5 saat sonunda gouter dağ evine vardık ve dinlenmye başladık ( 12:40)

Gouter dağ evinde 2.gün için rezervasyonumuz yoktu ve tüm dağ evi doluydu. Bu nedenle burada kalamazdık. Ayrıca yer olsa bile rezervasyonu olmayan dağcılar 55€ yerine 84€ ödemek zorundalardı. Akşam olmadan buradan çıkmalı ve inişe devam etmeliydik. Ancak saat 15:00 olduğu için, 17:00 daki son tramvaya yetişmemiz ve şehre dönmemiz de çok zor görünüyordu. Nid Aiggle istasyonu 8 saat uzağımızdaydı ancak son tramvay 2 saat sonraydı. Yapılacak en doğru şeyin Tete Rouse dağ evinde kalmak olduğuna karar verdik. 15:30 da gouterden ayrılıp inişe geçtik  ve 1,5 saat sonra Tete Rouse dağ evine vardık. (17:00) Akşam yemeğini burada yerken çek cumhuriyetinden dağcılarla iyi vakit geçirdik. Dinlenmemiz gerektiği ve yarınki ilk tramvaya yetişememiz için erken kalkmamız gerektiği için 21:30 da yattık.

08:15 te dağ evinden çıkış yaptık ve yürüyüşe devam ettik. 1 saat 20 dk patikayı takip ettik ve 09:15 teki ilk tramvaya yetiştik. Bu tramvayın ilk durağına kadar inmeden çevreyi keşfettik ve Le payet şehrine geçtik. Açıkçası yapacak fazla bir şey olmayan bu şehirden otobüsle Chomonixe otelimize döndük.

Faaliyetin bitmesine henüz vardı. Uçağımız 3 gün sonra kalkacaktı. Bizde elimizde bulunan multipass kartını değerlendirmeye ve her yeri gezip görmeye karar verdik. 3 gün boyunca bölgeyi keşfettik.

Zirve kutlaması için yemeğe gidecektik. Bu yemek esnasında ve diğer birlikte oturduğumuz akşamlarda da KTÜDAKS’ın önemini hissedebiliyordum. Mezunlarla bir araya geldiğimiz zaman aynı şeyleri yaşamış olmak birbirimizin dilini anlıyor olmak beni her zaman etkilemişti. Tecrübelerini aktarmaları zaten çok güzel ve önemli ancak beni asıl etkileyen Türkiye’nin hatta Dünya’nın farklı noktalarında istediğin zaman arayabileceğin, seni sadece Ktüdaks üyesi olduğun için anlayabilecek ve seni koruyabilecek yüzlerce yüreği güzel insanın bulunması. Bu bana büyük bir güven veriyor. Teşekkürler…

Berkay HAN

The post KTUDAKS Mont Blanc’ta appeared first on KTÜDAKS.

Ne güzel başlar o hayat, dağda ilk defa yere basmak, dereden su içerken ‘içilir mi’ diye sorup arkasından gülümseyen bir bakışla ilerde tecrübe dedikleri şeyler öğrenmek.Hiç kimse unutmaz, tek başına dağda karanlıkta yürüyüş eğitimini yaptığı anı.İşte böyle başlar dağlarda yaşam.Bunu anlatmak zordur.Herkesin sorduğu niye , neden, niçin, nasıl ve en acı soru olan ne zamanda kadar gibi sorular.

KTÜDAKS’da dağlarda tanışanlar üniversite yılları bittiğinde de dağlara gitmeye devam ederler.Aslında mezun olmadan önceki tırmanışların mezun olduktan sonra aynı sıklıkla devam etmesi zorlaşır.Mezun olmak başka bir duygudur, dağcılıkla yaşamın adı değişmiştir.Mezun olarak bazen tırmanışlara katılmak doping gibi gelir hayata.Hep eskinin ne kadar güzel olduğu, yenilerin ise hep eksik bir şeylerinin olduğundan bahsedilir.

Yaşam işte böyle başlar dağlarda…

The post Yaşamdan Mezun Olmak – Ersan Başar appeared first on KTÜDAKS.

Heyecandan sabahı zor ettim.Son anda ekibe yıldırımında katılmasıyla üç kişiyiz. Arkamızda bıraktığımız 15 kişinin de desteğiyle duvara giriyoruz. Yıldırım’ın dört saatte çıkarız sözüyle gaza gelerek duvarda ilerliyoruz.Bizim iki saat önce geçtiğimizi sandığımız sete yeni ulaşıyoruz.Zamanın hızla ilerlemesine rağmen biz ağır ilerliyoruz. Yıldırım’a göre son iki ip boyumuz ve baca tırmanışıyla zirve…

Tırmanıyoruz.Üç, beş ip boyu derken saati 19:30 yapıyoruz.Artık ip boylarını saymaktan vazgeçtim.Ve sonunda bacayı görüyorum.Ama artık çok geç, duvarda gecelemek için ilk sikkeyi çakarken kamp yerinde yiyeceğimi planladığım puding hayali suya düşüyor.İlk defa duvarda gecelemenin korkusu ve heyecanıyla, tüm ekibe tarif edemediğimiz bir duygu yoğunluğu hakim.

Titreyerek yarı uyur, yarı uyanık vaziyette sabahı ediyoruz.Ve meşhur son ip boyu…Bacaya giriyorum(hava soğuk,titremelerim hala devam ediyor).Nihayet son ip boyunu bitiriyorum.Güneş yüzünü yavaş yavaş göstermeye başladı.Son kısımları yürüyerek zirveye ulaşıyoruz. Polat’ın güzel sürprizi (klasikten tırmanarak zirveye getirdiği çikolata ve bisküviler) zirvede bizi bekliyor. Çatlayana kadar bisküvileri yiyoruz, içimizi ısıtan güneşle güzel düşüncelere dalıyoruz.

The post Direktaş Kuzey Diagonal Rotası – Ali Kemal Kepenek appeared first on KTÜDAKS.

The post Temel-Gelişim-İleri Buzul Eğitimleri appeared first on KTÜDAKS.

Doğankaya / Trabzon bölgesinde gerçekleştirilen ilk eğitimlerin ardından, Aladağlarda gerçekleştirilen ikinci eğitimlerde gelişim grubu sporcuları bouldering, top-rope, ip inişi, emniyet sistemleri, spor tırmanış, geleneksel lider tırmanış konularında uygulama yaptılar. İleri eğitim alan sporcular ise spor tırmanışın yanı sıra geleneksel lider tırmanış teknikleri, kayada arama kurtarma konusunda çalışmalar yaparak, tırmanışlar gerçekleştirdiler.

Ayrıca mezunlarımızın katılımıyla, 29 Haziran tarihinde, iki ayrı ekip Büyük ve Küçük Demirkazık zirve tırmanışlarını gerçekleştirmiştir. Büyük Demirkazık ekibi zirveye ulaşıp dönüşünü gerçekleştirmiş olup, Küçük Demirkazık tırmanışında ise bir sporcuda ortaya çıkan hafif sakatlanma nedeniyle ekip geri dönüş kararı almıştır.

The post Kaya Tırmanış Eğitimleri – II appeared first on KTÜDAKS.

16 Haziran günü gerçekleştirilen tırmanışta ilk önce Küçük Buzul’dan rotaya girilip dağın bu yüzünde yaklaşık 850 metrelik kar-buz-kayadan oluşan miks etap tırmanıldı. 3850 metrede yüzeyden çıkılıp klasik rotaya bağlanıldı. Buradan sırt hattı izlenerek yaklaşık 10 dakika sonra başarıyla zirveye ulaşıldı. Ardından önce güney klasik rotasından inilip güney yüzünden Büyük Buzul’un kapısına geçildi. Buradan da Büyük Buzul üzerinden iniş gerçekleştirildi.

Küçük Buzul rotasından tırmanılıp Büyük Buzul rotasından iniş yapılan tırmanış toplam 15 saat sürdü.

Faaliyet raporuna bu bağlantıdan ulaşabilirsiniz.

The post Kaçkar Dağı Küçük Buzul Rotası Zirve Tırmanışı appeared first on KTÜDAKS.

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150741009813806.391982.149886888805&type=1

The post Erciyes Dağı Zirve Tırmanışı appeared first on KTÜDAKS.