Heyecandan sabahı zor ettim.Son anda ekibe yıldırımında katılmasıyla üç kişiyiz. Arkamızda bıraktığımız 15 kişinin de desteğiyle duvara giriyoruz. Yıldırım’ın dört saatte çıkarız sözüyle gaza gelerek duvarda ilerliyoruz.Bizim iki saat önce geçtiğimizi sandığımız sete yeni ulaşıyoruz.Zamanın hızla ilerlemesine rağmen biz ağır ilerliyoruz. Yıldırım’a göre son iki ip boyumuz ve baca tırmanışıyla zirve…

Tırmanıyoruz.Üç, beş ip boyu derken saati 19:30 yapıyoruz.Artık ip boylarını saymaktan vazgeçtim.Ve sonunda bacayı görüyorum.Ama artık çok geç, duvarda gecelemek için ilk sikkeyi çakarken kamp yerinde yiyeceğimi planladığım puding hayali suya düşüyor.İlk defa duvarda gecelemenin korkusu ve heyecanıyla, tüm ekibe tarif edemediğimiz bir duygu yoğunluğu hakim.

Titreyerek yarı uyur, yarı uyanık vaziyette sabahı ediyoruz.Ve meşhur son ip boyu…Bacaya giriyorum(hava soğuk,titremelerim hala devam ediyor).Nihayet son ip boyunu bitiriyorum.Güneş yüzünü yavaş yavaş göstermeye başladı.Son kısımları yürüyerek zirveye ulaşıyoruz. Polat’ın güzel sürprizi (klasikten tırmanarak zirveye getirdiği çikolata ve bisküviler) zirvede bizi bekliyor. Çatlayana kadar bisküvileri yiyoruz, içimizi ısıtan güneşle güzel düşüncelere dalıyoruz.

The post Direktaş Kuzey Diagonal Rotası – Ali Kemal Kepenek appeared first on KTÜDAKS.